Του Γιάννη Καρακάση MW
50 Great Greek Wines - The List [1]δέκα ημέρες μετά την απονομή στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Επίτηδες άφησα μερικές ημέρες πριν πιάσω το πληκτρολόγιο για να καταγράψω τις εντυπώσεις μου και παράλληλα να επιχειρήσω μία μικρή - συγκριτική με την πρώτη έκδοση - ανάλυση των αποτελεσμάτων. Σε περίπτωση που θέλετε να δείτε την αντίστοιχη ανάλυση για το πρώτο 50 GGW σας προτείνω το άρθρο του Terry Kandylis [2]στο www.karakasis.mw [3] του οποίου θα κρατήσω και τη δομή.
Πριν προχωρήσω όμως θα ήθελα μαζί με το Γρηγόρη Μιχαήλο (Founding Partner & Development Manager) να διευκρινίσω για μία ακόμη φορά ότι το 50 Great Greek Wines δεν είναι ένας διαγωνισμός αλλά ένα ακόμα εργαλείο ανάδειξης της ποιότητας των ελληνικών κρασιών σε Ελλάδα και Εξωτερικό που βραβεύει τα 50 καλύτερα κρασιά από όσα συμμετέχουν στο διαγωνιστικό μέρος. Αυτό είναι ξεκάθαρο, το γράφουμε στο site μας και το λέμε παντού. Πάμε τώρα στα σημαντικά:
To Ασύρτικο
Με το Ασύρτικο να φύεται πλέον σε όλη την Ελλάδα, από την Κρήτη έως και τη Θράκη, από όλο και περισσότερους παραγωγούς και να καταλαμβάνει 21.659 στρέμματα [4](+13.4% την τελευταία πενταετία) ήταν αναμενόμενη και η μεγάλη συμμετοχή αλλά και οι σημαντικές διακρίσεις. Παρόλα αυτά σε αντίθεση με το πρώτο 50 GGW που είχε 5 Ασύρτικα στη δεκάδα, στο φετινό 50 ήταν μόλις 2 δίνοντας χώρο εκεί και σε άλλες ποικιλίες να λάμψουν. Όμως συνολικά από τα 51 κρασιά (γιατί φέτος είχαμε μία ισοπαλία) της λίστας είχαμε 17 Ασύρτικα με την ακόλουθη ανάλυση (15 Σαντορίνες, 1 Ρητινίτης Οίνος, 1 Ασύρτικο από την Τήνο). Η αντίστοιχη εικόνα στο πρώτο 50 GGW ήταν 12 Ασύρτικα (8 Σαντορίνες, 1 Ρητινίτης, 3 Ασύρτικα εκτός Σαντορίνης).
Αγιωργίτικο και Ξινόμαυρο
Στο πρώτο 50 GGW είχαμε 9 Ξινόμαυρα και 6 Αγιωργίτικα (εκ των οποίων ένα ήταν χαρμάνι) ενώ η αντίστοιχη εικόνα φέτος ήταν 8 και 3 (εκ των οποίων ένα ήταν χαρμάνι πάλι). Σημαντικό εδώ να αναφέρω δύο στοιχεία, ότι αριθμητικά οι φετινές συμμετοχές στις δύο κατηγορίες ήταν σχεδόν πανομοιότυπες και ότι το στυλ του Αγιωργίτικου που επιβραβεύθηκε ήταν αυτό χωρίς καμία ουσιαστικά επίδραση βελανιδιάς. Food for thought για τους παραγωγούς αυτής της υπέροχης ποικιλίας [5] που θεωρώ ότι έχει φοβερό δυναμικό να αναδείξει.
Η χρονιά της Λημνιώνας
Αν εξαιρέσουμε τους παραπάνω συνήθεις υπόπτους φέτος φαίνεται ότι ήταν η χρονιά της Λημνιώνας με 5 κρασιά στην πενηντάδα! Στυλιστικά και εδώ φαίνεται ένα καθαρό μήνυμα το πως βλέπουν σημαντικοί άνθρωποι του κρασιού τις προοπτικές των ελληνικών κόκκινων. Κομψότητα και φρούτο σε συνδυασμό με ελαφρύ χαρακτήρα είναι must στα ερυθρά κρασιά.
Υπόλοιπες αυτόχθονες ποικιλίες
Όπως και στο πρώτο 50, οι αυτόχθονες ποικιλίες εκπροσωπήθηκαν με ένα πλήθος διαφορετικών κρασιών. Εξαιρετικά ήταν τα αποτελέσματα για τη Μαυροδάφνη (είχε 2 κρασιά έναντι ενός το 2020) όπως και για το Μαυροτράγανο και το Βιδιανό που επίσης εκπροσωπήθηκαν με 2 κρασιά έκαστο. Από ένα κρασί είχαν το Μοσχοφίλερο σε γκρι/ροζέ εκδοχή(όπως και το 2020) και η Ρομπόλα. Φέτος δεν είχαμε ούτε Μαλαγουζιά ούτε Σαββατιανό στην πενηντάδα αν και ήταν μία ανάσα από το να μπουν. Ωστόσο από αρωματικές ποικιλίες το Μοσχάτο Σπίνας κατάφερε να μπει στη Λίστα και μάλιστα ιδιαιτέρως ψηλά στην κατάταξη. Το επίσης μοναδικό σε χαρακτήρα αρωματικό Δαφνί κέρδισε και φέτος τις εντυπώσεις καταφέρνοντας να πλασαριστεί ψηλά στην πρώτη δεκάδα. Το 2021 ήταν μια δύσκολη χρονιά για τις λευκές αρωματικές ποικιλίες και αυτό είναι κάτι που ίσως φάνηκε στα αποτελέσματα.