Sparkling Retsina: Αίρεση ή Καινοτομία;

Δεν μπορώ να πω λοιπόν και δεν είναι και δουλειά μου άλλωστε να αποφανθώ αν πρέπει να αλλάξει το ΠΔ/1979 εποχής Τσάτσου και αν πρέπει να αναφέρεται κάτι για να ισχύει ή όχι. Αν η υπουργική απόφαση του 2002 που αναφέρεται στις βαρελίσιες Ρετσίνες και στη Φρέσκια Ρετσίνα (με 1 γρ/λτ CO2 περιεκτικότητα) και οι Ευρωπαϊκές αποφάσεις 1308 και 607/2009 με την τελευταία να αναφέρεται στις ΠΓΕ Ρετσίνες είναι σε αρμονία μεταξύ τους. Για το πως βγήκε το 1 γρ/λτ CO2 και αν μετρούσαν στα γιοματάρια το διοξείδιο του άνθρακα. Και αν στο τέλος το αυγό έκανε την κότα ή το αντίστροφο.  

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι χρειαζόμαστε καινοτόμα προϊόντα για τη Ρετσίνα. Χρειαζόμαστε προσπάθειες σαν το ‘’Δάκρυ του Πεύκου’’, τον ‘’Αφρό’’, το ‘’Ritinitis Nobilis’’, τη Ρετσίνα σε αμφορέα. Χρειαζόμαστε προσπάθειες σαν τη Sparkling Retsina που ερμηνεύει με ένα άλλο τρόπο τo ρητινίτη οίνο και που του δίνει μία ώθηση και ίσως και μία διέξοδο ανοίγοντας πιθανώς νέους δρόμους για όλους. Εμπορικούς αλλά και ποιοτικούς.

Και αυτό γιατί ενώ η ρητίνη θεωρείται ότι προστατεύει από την οξείδωση στην πράξη τα αποτελέσματα ερευνών δείχνουν το αντίθετο. Πιο συγκεκριμένα ο καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Γ.Κοτσερίδης συμπεραίνει τα εξής: «…όπως φαίνεται στο παρακάτω πείραμα η προσθήκη στη ζύμωση 0,5 και 1 g/l ρητίνης οδήγησε στην αύξηση του ποσοστού οξείδωσης αντί να το ελαττώσει. Δηλαδή βάσει των αποτελεσμάτων η προσθήκη ρητίνης δεν οδηγεί σε αντιοξειδωτική παρουσία και συνεπώς η εξεύρεση μεθόδων που να την καθιστούν προστατευμένη θα ήταν ευπρόσδεκτες. Η μέθοδος παραγωγής αφρώδους ρετσίνας που προτείνεται θα ήταν τέτοια μιας και μπορεί να συμβάλει στη προστασία του οίνου…»

Επιπρόσθετα μία και μιλάμε για τη Ρετσίνα βρίσκω την αφορμή να καταθέσω μερικές ακόμα σκέψεις, κάποιες από αυτές για μία ακόμα φορά.

Θα πρέπει να αναγράφεται η σοδειά υποχρεωτικά στη Ρετσίνα ανεξαρτήτου τοπωνυμίου. Σχολιάζει ο Καθηγητής Γιάννης Παρασκευόπουλος ‘’το παλαιωμένο προφίλ της Ρετσίνας είναι αισχρό και αυτό δημιουργεί προβλήματα σε κρασιά που μένουν καιρό στα ράφια πχ στο εξωτερικό. Είναι μονόδρομος η αναγραφή της σοδειάς’’.

Ενώ επίσης υπάρχουν αποδεδειγμένα φίλοι του ελληνικού κρασιού (περισσότερα εδώ για την περίπτωση του Mark Squires) βλέπουν με σκεπτικισμό την περίπτωση της Ρετσίνας φτάνοντας στο σημείο να υποστηρίζουν ότι δεν είναι καν κρασί αλλά μία διαδικασία (που φυσικά δεν ισχύει) και ότι είναι υπέρ των ελληνικών οινικών συμφερόντων να μη ξαναδούμε τη λέξη Ρετσίνα στην ίδια πρόταση με τη λέξη κρασί. 

Aν αναλύσουμε λίγο παραπάνω το δεύτερο σκέλος της παραπάνω άποψης ίσως πούμε ότι δεν έχει και πολύ άδικο. Γιατί; Η Ρετσίνα δυστυχώς έχει στιγματίσει την εικόνα του ελληνικού κρασιού και ότι βελτίωση και να έχει υπάρξει ποιοτικά – που σαφώς έχει υπάρξει - δεν είναι αρκετή να αντιστρέψει τους συνειρμούς που δημιουργούνται για φθηνό, κακό και οξειδωμένο κρασί. 

Μόνη λύση να ξεχωρίσουμε με κάποιο τρόπο τις ποιοτικές Ρετσίνες από αυτές της μαζικής κατανάλωσης. Γιατί να μην πούμε τις πρώτες Retsina P ή Ritinitis Premium και να περάσουμε το μήνυμα με μία νέα στρατηγική επικοινωνίας ότι η Ρετσίνα έχει αλλάξει και ότι δεν είναι όλα τα ίδια και από τον ίδιο κουβά. Ρετσίνα στο 1 ευρώ και Ρετσίνα στα 20 ευρώ. 

Η Ρετσίνα χρειάζεται επειγόντως νέα διαχείριση και καινοτόμα προϊόντα υπεραξίας για να μπορούμε να την επικοινωνούμε αποτελεσματικά στο εξωτερικό και να νιώθουμε περήφανοι για αυτή. Ως οφείλουμε άλλωστε. 

Εις Υγείαν 
Γιάννης
 

Άλλα άρθρα για τη Ρετσίνα

Ρετσίνα and friends

Το επίμαχο θέμα Ρετσίνα