Μποζολέ Νουβό και Παγκόσμια Ειρήνη

Να σας είμαι ειλικρινής. Δεν είχα την παραμικρή διάθεση να γράψω ξανά για το Μποζολέ Νουβό. Υπάρχουν τόσα άλλα θέματα πιο ενδιαφέροντα. Όμως μία συζήτηση με ένα καλό μου φίλο άναψε ξανά τη φλόγα και οδήγησε στις παρακάτω ερωτήσεις/απαντήσεις με κάπως χιουμοριστική διάθεση αλλά και δόσεις της δικής μου αλήθειας και προβληματισμού. Τι είναι τελικά το Μποζολέ Νουβό και πόσο αξίζει να ασχολούμαστε; 

Με τι θα γιόρταζα την τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου;

Σίγουρα όχι με Beaujolais Nouveau (BN). Δε λέω έχω υποπέσει και εγώ στο οινικό αυτό ατόπημα στα νιάτα μου αλλά ποτέ δεν θα το παραδεχθώ δημοσίως. Προσπαθώντας να θυμηθώ πότε έγινε αυτό γυρνάω πίσω στην εποχή που ήμουν στο Πολεμικό Ναυτικό και συγκεκριμένα στην Κρήτη σε μια επισκευή της Φρεγάτας Αιγαίον στις αρχές του 2000. Θυμάμαι είχα αγοράσει ένα BN από ένα σούπερ μάρκετ. Δεν το ήπια αμέσως, εννοώ μέχρι να απομακρυνθώ από το ταμείο με αποτέλεσμα λίγες μέρες μετά να ανακαλύψω ένα νέο ξύδι στο ντουλάπι μου.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο προτέρημα του κρασιού αυτού;

Φυσικά το όνομα του, ακούγεται εκπληκτικό. Είναι σαν τη συναγρίδα ένα πράγμα, σκίζει από όνομα αλλά από γεύση είναι μάπα. Από την άλλη αν φύγουμε εκτός του θέματος ποιότητας ή ακόμα και value for money, που και εκεί δεν τα πάει καλά, η ουσία του κρύβεται στο ότι είναι ένα σημαντικό κομμάτι της παγκόσμιας οινικής κουλτούρας. Το τελευταίο δεν είναι αρκετό να με κάνει υποστηρικτή του BN αλλά θα πρέπει να του το αναγνωρίσω.

Θα το πρότεινα σε ένα νέο φίλο του κρασιού;

Θα του πρότεινα την ατμόσφαιρα, την παρέα, την συζήτηση γύρω από αυτή. Θα του έλεγα ότι εδώ είμαστε σε ένα κρασί της αθωότητας, σε ένα κρασί για πάρτυ, στο one - night stand των κρασιών σύμφωνα με τον Kermit Lynch. Όμως υπάρχει πολύ γοητεία και πολυπλοκότητα αν εξαφανίσουμε τη λέξη νουβό και την αντικαταστήσουμε με ένα Morgon ή Moulin a Vent - αυτά είναι τα λεγόμενα Crus. Εκεί μπορεί και να βγάλουμε λαγό, ο οποίος θα πήγαινε ωραία και με τα συγκεκριμένα κρασιά.

Τι θα έλεγα σε όλους αυτούς που λένε ότι το BN φέρνει κοντά στον καταναλωτή το κρασί; 

Να το κοιτάξουν ίσως; Πλάκα κάνω φυσικά όχι. Ότι φέρνει τον καταναλωτή κοντά στο κρασί είναι καλό, βοηθάει στην ανάπτυξη της οινικής κουλτούρας, στο ξεκίνημα ενός υπέροχου οινικού ταξιδιού και στην παγκόσμια ειρήνη. Τα παγάκια είναι προαιρετικά...

Υπάρχει μέλλον για το Beaujolais;

Φυσικά και υπάρχει. Καλοί παραγωγοί όπως η τετράδα των Lapierre, Foillard, Thevenet, Breton οδηγούν την περιοχή στη νέα της εποχή με έμφαση όχι σε φρουτοποτά ή κρασιά κόκα κόλα αλλά σε κρασιά τερουάρ που είναι ταυτόχρονα απολαυστικά. Σε μία εποχή μάλιστα που οι Βουργουνδίες και τα Pinot Noir είναι τόσο ακριβά όσο τα 'λύτρα του βασιλιά' το ταπεινό Gamay μπορεί να αποδειχθεί εκτός από σέξυ και λίρα εκατό ως προς τη σχέση ποιότητας τιμής.

Αρκεί να μην έχει μετά το όνομα το Νουβό αλλά το Villages ή κάποιο από τα δέκα Crus. Τα καλά Beaujolais είναι έτη φωτός μακρυά από τα bubblicious σε χαρακτήρα BN. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι Βουργουνδοί πρωτοπόροι παραγωγοί όπως Lafarge (από το 2014) και Liger Belair έχουν ήδη επενδύσει στην περιοχή. 

Πως θα έβλεπα το μέλλον της τρίτης Πέμπτης του Νοεμβρίου;

Θα το έβλεπα λίγο διαφορετικά. Θα έπαιρνα όλη αυτή την ατμόσφαιρα, θα έκρυβα τα Νουβό και θα έδειχνα τα εκπληκτικά κρασιά που ανέφερα, θα άνοιγα την συζήτηση για την περιοχή, θα ασχολούμουν με τους παραγωγούς που δεν κάνουν βιομηχανική οινοποίηση που σέβονται τη γη τους κάνοντας βιολογική καλλιέργεια και τα σχετικά. Ίσως και να είναι μία καλή ιδέα αλλιώς θα είμαστε στο ίδιο σημείο για δεκαετίες.

Let the real Bojo please stand up

Καλό Σαββατοκύριακο

Γιάννης